Star Wars

wymęczyłam trochę opowiadania na kolonii i oto jestem, by je opublikować! :D
     
     
      Wędrował pustynią już czwarty dzień. Brakowało mu wody. Dookoła siebie widział tylko bezbrzeżną pustynię. Wtem zauważył stary, zniszczony statek Jawów. Podszedł do niego i zmęczony przysiadł w cieniu. Dzięki wyostrzonym zmysłom Jedi, wyczuł zbliżające się istoty. Wyjął więc miecz i stanął w gotowości do walki. Nie widział nikogo, ale wyczuł ostrzegawcze drgania Mocy. Po chwili usłyszał charakterystyczne wycie Tuskenów. Wreszcie dostrzegł wojowników.
      Skoczył ku nim, używając Mocy do wydłużenia swego skoku. Kiedy wylądował przed ludźmi piasku, ci zatrzymali się. Pierwszy zaatakował Aaron, przecinając wpół zdezorientowanego wroga. W tym samym momencie napadła go reszta przeciwników. Po krótkim czasie monotonnej walki Jedi uskoczył w bok. Wtedy to jeden z Tuskenów zamachnął się do przodu i stracił równowagę. Chłopak wykorzystał okazję i odciął mu głowę. Martwe ciało opadło z głuchym pacnięciem. Spojrzał na rozrzucone zwłoki zimnym wzrokiem. Ogarnięty złością za szkody brata po wcześniejszej walce, nie zdawał sobie sprawy ze swoich poczynań. Ze zdeterminowaniem na twarzy atakował dalej. Zręcznie unikał ciosów wojowniczych Tuskenów. Po kolejnym dłuższym pojedynku na piachu leżała ponad połowa dzikich osadników. Reszta niedobitków odbiegła trochę na bok, na bezpieczną odległość od zbierającego się z ziemi Aarona. Już miał skoczyć ku nim, by kontynuować atak, lecz spojrzał pod nogi i ujrzał ciała rozrzucone niczym dywan. Otworzył szerzej oczy nie mogąc uwierzyć swemu 'dziełu'.
-Co ja zrobiłem? -spytał sam siebie, ocierając krew z nosa. -To nie jest ścieżka Jedi -dodał, otaczając się płaszczem Mocy. "Nie ma emocji, jest spokój" wyrecytował sobie w duchu opuszczając głowę. Gdy ujrzała to reszta Tuskenów, chciała wykorzystać jego chwilową nieuwagę. Coś ich jednak powstrzymywało. Nie ustali z próbami uwolnienia się od razu, ale po jakimś czasie zrezygnowali. Młody Jedi podniósł głowę zmęczony. Ujrzał ludzi piasku. Odbiegł kawałek i dopiero teraz uwolnił wojowników. Po chwili pobiegł dalej z nową siłą. Czerpał ze złości. Wiedział, że nie powinien, lecz ta moc była większa, niż ta, z  której czerpali Jedi. Czuł do nich pogardę, że tak bardzo się ograniczają. Jednak po kilku chwilach opanował to uczucie. Po długiej, męczącej wędrówce przez pustynię Aaron zauważył ogromną jaskinię. Przystanął.
-To chyba tutaj. -mruknął i ruszył przed siebie.
Kiedy podszedł bliżej, zobaczył drzemiącego Krayta, a dokładniej jego łeb. Reszta niknęła w mroku. Odetchnął głęboko  i ruszył cichym krokiem.Stanął tuż przed nim i spojrzał na jego pysk. Zamknął oczy, pochylił głowę i wyciągnął rękę. W tej samej chwili maksymalnie się skupił, by móc uśpić stwora. To nie było łatwe zadanie. Nagle poczuł , że ktoś mu pomaga. Otworzył oczy i zauważył, że Krayt śpi. Odważnie wszedł do środka jamy, wciąż pilnując potwora Mocą. Zbadał otoczenie jaskini. Nie zauważył nikogo. Ponownie użył Mocy, tym razem by otworzyć pysk Krayta i wyjąć z jego gardziela perłę. Wtem poczuł kolejne drżenie Mocy.
-Jedi? Czy Sith? -zapytał sam siebiie. Usłyszał kroki. Ostrożnie zamknął szczękę stwora. Kurczowo ściskając perłę w dłoni nie odwracając się, rzekł:
-Nie ruszaj się, bo będę musiał cię zabić...


jak coś nie pasuje czy coś, to proszę pisać ;]
POZDRAWIAM